DoctorMe

August 7, 2023

- ปรับปรุงเนื้อหาอาการ ปฐมพยาบาล อุบัติเหตุ สมุนไพร ยาและการกดจุด - เพิ่มเนื้อหา NCDs School, Doctor NCD และ การดูแลสุขภาพสำหรับตัวเองจาก empowerliving โดย มูลนิธิหมอชาวบ้าน

June 30, 2023

- เพิ่มเนื้อหาบริหารร่างกายอย่างปลอดภัยกับ Ertigo

December 21, 2022

- ปรับปรุงข้อมูล - ปรับปรุงข้อมูลโรงพยาบาล - ปรับปรุงประสิทธิภาพ

November 30, 2022

- ปรับปรุงเรื่องเนื้อหา เพิ่มวิดีโอ - ข้อมูลรายละเอียดของโรคโควิด-19 - ปรับปรุงประสิทธิภาพ

May 14, 2019

- Apply seasonally theme - Add the surveillance code - Report health record via apple watch - Fix bugs

July 24, 2018

- Add video feature - Users can add the description of the report

May 17, 2018

Fix bugs. Improve performances.

April 13, 2018

- Fix bugs.

April 11, 2018

เช้าวันเสาร์ กลางฤดูฝน ในหอพักกลางเมืองที่ผู้อาศัยเกือบทั้งหมดรู้จักกันทั้งตึก มะยมผู้ซึ่งทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยมาหลายปี ตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงีย เดินไปล้างหน้าแปรงฟันตามปกติ แต่สิ่งหนึ่งที่มะยมรู้สึกว่าไม่ปกติ คือ ผู้คนร่วมหอพักนั้นดูจะสนใจมะยม “มากเป็นพิเศษ” “เจ๊หนุ่มทำไมมองมะยมแบบนั้นล่ะ” มะยมถามเพื่อนบ้านข้างห้องอย่างสงสัย “เปล๊า… ไม่มีอะไร” เจ๊หนุ่มซึ่งอยู่กินกับเฮียดิวมาหลายปี ปฏิเสธเป็นพัลวันด้วยเสียงสูงกว่าปกติ “แหม อึ๊ก… อีหนุ่ม อึ๊ก… ลืมผัวรึ” เฮียดิวแซวด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี มะยมแอบโผล่หน้าเข้าไปหวังจะทักทายตามปกติ เห็นเฮียดิวกำลังก้มหน้าก้มตากดหน้าจอโทรศัพท์มือถือ ขณะที่กำลังสะอึกไปด้วย “ให้กิน อึ๊ก… น้ำท่านี้ อึ๊ก… เรอะ” เฮียดิวเปรยออกมา มะยมอมยิ้มและหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นเฮียดิวพยายามดื่มน้ำจากปากแก้วฝั่งตรงข้ามเพื่อหยุดอาการสะอึก “เฮ้ย มะยม ทำไมวันนี้ อุ๊บ….!!!” เสียงปู่ออฟทักมาจากห้องฝั่งตรงข้าม มะยมหันไปตามเสียงเห็นยายรุท เมียคู่ทุกข์คู่ยากของตาออฟกำลังล็อคคอตาออฟอยู่ “แหม ไอ้แก่ เอ็งจะตื่นเต้นทำไม มันยังไม่ถึงเวลาโว้ย!!” ยายรุทเงยหน้ามามองมะยม แล้วยิ้มพรายอย่างมีเลศนัย “เอ็งกินข้าวรึยังล่ะ มะยม…” ยายรุทถามกลบเกลื่อน “กินแล้วจ้ะยาย” มะยมตอบพร้อมทั้งอมยิ้ม ”พี่มะยม มาเล่นกันเถอะ มาเล่นกันเถอะ” จู่ๆ แฝดสามหลานตาออฟ ยายรุท ก็พร้อมใจกันแผดเสียงแหลมใส เรียกมะยม “ขอโทษด้วยจ้ะ วันนี้พี่คงเล่นกับพวกเราไม่ได้” มะยมตอบเด็กทั้งสาม “ว่าแต่ ตอนเย็นๆ พี่เล่นกลับมาเล่นได้นะ” มะยมรีบพูดต่อทันทีที่เห็นเด็กทั้งสามทำหน้าผิดหวัง “เล่นกับแพ็คก่อน” “ป๊อกก่อนนะครับ” “ผึ้งก่อนสิ” แฝดสามแย่งกันจองตัวเพื่อนเล่น “เดี๋ยวกลับมาเล่นพร้อมๆ กันเลย” มะยมตอบ “ว่าแต่วันนี้อย่าลืมขอพ่อแม่ออกมาเล่นกับพี่นา… คราวที่แล้วแอบมากันจนเย็น พี่โดนพ่อแม่พวกเราดุเลย” มะยมกระซิบเบาๆ กับแฝดสาม “อ้าวๆ นี่จะแอบไปเล่นกับพี่มะยมอีกแล้วเรอะ วันนี้ไม่ได้นา พี่มะยมเขามีงานสำคัญ” เสียงบอม พ่อของเด็กแฝดสามตะโกนมาจากหลังบ้าน “โห พี่ จะไปห้ามลูกมันทำไมเล่า ให้เล่นกับมะยมก็ดีแล้ว จะได้ไม่ไปสำมะเลเทเมาแบบอีหนุ่มเมียไอ้ดิวมัน” พี่แมค เมียสูงวัยของบอมบ่นผัวของเธอ แล้วหันมาพูดกับมะยม “พี่ว่า เธอรีบไปล้างหน้าแปรงฟันเถอะ เดี๋ยวจะไปสายเอา” มะยมยิ้มให้พี่แมค เป็นเชิงขอบคุณและรีบเดินไปห้องน้ำรวม ระหว่างทางไปห้องน้ำรวม ทุกคนจะต้องเดินทางระเบียงที่ไม่มีราวกั้นหากมีคนพลัดตกไปก็คงจะบาดเจ็บหนักเพราะระเบียงนี้อยู่ชั้นที่ 71 คนในหอพักเคยเล่าให้มะยมฟังว่าเมื่อก่อน หอนี้เคยมีพี่น้องมาอยู่ห้องตรงข้ามระเบียงนี้ทั้งสองคนรักกันมาก แต่ด้วยความรักที่มากจึงเป็นต้นตอของราวกั้นที่หายไป ยายรุทกับตาออฟเคยเล่าให้ฟังว่า “ยายจำได้ว่าไอ้คนพี่ชื่อโบจัง น้องสาวชื่อฮ้ง” “ไอ้โบจังเนี่ย มันเป็นคนทำละเอียด ทำงานเรียบร้อย ทีนี้คนพี่มันก็ละเอียดมากๆ คนน้องก็ต้องทำตาม” “ไอ้คนน้องปกติมันก็ ละเอียดของมันน่ะนะ แต่มันคนละแบบกับพี่มัน ทีนี้วันนึง ไอ้ฮ้งมันต้องทำความสะอาดระเบียงหน้าบ้าน แต่ไอ้โบจังมันคิดว่าน้องมันน่าจะทำได้ดีกว่านี้…” ถึงตรงนี้ยายรุทหยุดไป มะยมสังเกตเห็นน้ำตารื้นตรงหางตายายรุท “ไม่เป็นไรนะยาย เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว” ตาออฟดึงยายรุทไปกอด “…ยายจ๋า ยายกำลังจะบอกว่า โบจังผลักน้องฮ้งตกตึกเหรอจ๊ะ” มะยมกลั้นใจถาม “…ไอ้โบจังมันทนไม่ได้ มันเลยถอดระเบียงเอาไปทิ้งข้างหอ…” ยายรุทตอบ มะยมมองยายรุทด้วยสายตาที่ว่างเปล่า เหมือนกับยายรุทไม่อยู่ตรงนั้น “มะยม มะยม มัวทำอะไรอยู่” เสียงพี่กิ้วลอยมาจากข้างหลัง พร้อมกับเขกหัวมะยม “โอ้ย… พี่กิ้ว เจ็บนะ!!!” มะยมร้องแหว “แหม เจ็บเจิบอะไรกัน เอานี่ไปดูไป๊ จะได้หายหัวโน” พี่กิ้วพูดเสียงใสพร้อมทั้งยื่นโทรศัพท์มือถือให้แล้วพูดต่อ “นี่ เร็วเข้า คุณตั๊กกี้เขาโทรมาตามแล้ว” พี่กิ้วขยิบตาให้ทีหนึ่งแล้ววิ่งลงบันไดไป “คุณมะยม พร้อมหรือยังคะ?” เสียงใสทักมาจากปลายสายโทรศัพท์ “ยังเลย นี่ยังเดินไปไม่ถึงที่แปรงฟันเลย” มะยมละล่ำละลักตอบไป ลืมคิดไปว่าวันนี้เป็นวันสำคัญ “ถ้าคุณมะยมพร้อมแล้ว เดินลงไปรอที่ชั้นล่างของหอเลยนะคะ ตอนนี้น้าปุ้ยพร้อมได้ขับรถไปรอแล้ว” ตั๊กกี้แจ้งข้อมูลสำคัญให้มะยมแล้ววางสายไป “ตายละวา ไม่ทันแน่” มะยมโอดครวญ “ไม่ต้องอาบน้ำแปรงฟันกันละ ไปทั้งอย่างนี้เลยก็แล้วกัน” มะยมตัดใจแล้ววิ่งฉิวลงบันไดไป “คุณมะยม พร้อมสำหรับวันนี้หรือยังครับ” ภูมิคุงผู้ซึ่งแอบชอบมะยมมานานแล้วทักอย่างอารมณ์ดีขณะที่มะยมกำลังวิ่งผ่านชั้นที่ 47 “พร้อมจะลุยกันมานานแล้ว โย่ว” มะยมตะโกนตอบ “คุณมะยมคะ ทุกอย่างพร้อมแล้ว จะเดินทางเลยไหมคะ” ปุ้ยที่ยืนรออยู่ถามด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร มะยมที่กำลังยืนหอบตัวโยนอยู่ เงยหน้ามามองปุ้ยด้วยสายตาที่มุ่งมั่น “ลุยกันเลย”

July 18, 2015

• ปรับปรุงเนื้อหา